Η Παραμυθική Επιστροφή του Μεγαλαλέξανδρου Στην Μακεδονία

 Ναι η Λιακάδα βρίσκει και σας ενημερώνει για τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις!Σε αυτό βοηθούν και οι φίλοι της !

Η παραμυθική επιστροφή του Μεγαλέξανδρου στη Μακεδονία

Οι Μαγικές Σβούρες σε ένα μύθο που θα παραμένει πάντα τόσο παλιός και τόσο σύγχρονος, τόσο μακρινός και τόσο διαχρονικός

Αλέξανδρεεε... Μόλις έχω φτάσει στην αυλή του μουσείου της Βεργίνας. Αλέξανδρεεε... Κόσμος πηγαινοέρχεται, χαρούμενες, παιδικές φατσούλες τρέχουν να πιάσουν θέση στα μπροστινά καθίσματα που έχουν στηθεί στον αύλειο χώρο. Αλέξανδρεεε... Ένα θεατρικό σκηνικό μου τραβάει την προσοχή. Ιστία από καράβια, πρωτότυπες ξύλινες κατασκευές. Όλα δομημένα αρμονικά μπροστά ακριβώς από τη μεγάλη τούμπα, που κρύβει μέσα της σαν μητρική αγκαλιά την ιστορία της Μακεδονίας. Αλέξανδρεεε... Φώτα, ήχοι, παφλασμοί από κύματα... και αυτή η φωνή να αντηχεί στο χώρο... Αλέξανδρεεε... να αντηχεί μέσα στη μνήμη και να την αναμοχλεύει... και μαζί να αναμοχλεύει και τα μύχια της ψυχής μιας και το όνομα του Μεγάλου Βασιλιά δεν είναι για εμάς απλά μια ακόμα αναφορά στην ιστορία αλλά είναι συγγένεια, είναι περηφάνια, είναι πατρίδα. Αλέξανδρεεε... Όμως ποιος φωνάζει τον Μέγα Βασιλιά; Από πού έρχεται αυτή η απαλή φωνή που τον αναζητά; Τα παιδιά κοιτάζονται μεταξύ τους απορημένα, μαζί τους και εγώ μέχρι που τα φώτα σβήνουν και το ταξίδι στου "χρόνου την καρδιά" ξεκινά.
Η θεατρική ομάδα "Μαγικές Σβούρες", που δημιουργήθηκε από τον Δημήτρη Αδάμη και την Δόμνα Ζαφειροπούλου, μας έβαλαν στου ονείρου το καράβι και μας ταξίδεψαν στην ιστορία με το έργο "Το παραμύθι του Μεγαλέξανδρου", σε κείμενο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη. Η ιστορία του Αλέξανδρου ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των μαγεμένων θεατών, ανεξαρτήτου ηλικίας, καθώς οι μύθοι, οι θρύλοι και η πραγματικότητα συνυφαίνονται με απόλυτη μαεστρία. Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου, με κυρίαρχο το στοιχείο του σεβασμού και μετά από έρευνα, έφτιαξε ένα καινούριο παραμύθι, όπως ο ίδιος μας είπε και στα μάτια του γυάλιζε ο ενθουσιασμός, που στόχο έχει να εξάψει την φαντασία μικρών και μεγάλων αλλά ταυτόχρονα και να διδάξει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που μόνο η τέχνη κατέχει. Έτσι, το καράβι της φαντασίας έριξε άγκυρα πρώτα στη Μακεδονία και εκεί γνωρίσαμε τον Βασιλιά Φίλιππο και τη γυναίκα του Ολυμπιάδα, που από ένα περίεργο σμίξιμο ντυμένο μύθους γέννησαν τον Αλέξανδρο. Μάθαμε για την παιδεία του Αλέξανδρου και μας δίδαξε ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης, τιθασεύτηκε μπροστά στα μάτια μας ο Βουκεφάλας, γίναμε μάρτυρες της ταφής του Φιλίππου -πόσα ρίγη συγκίνησης μας διαπέρασαν γνωρίζοντας ότι πίσω ακριβώς από το σκηνικό βρίσκεται ο τάφος του- και ζητωκραυγάσαμε όλοι μαζί στη στέψη του νέου βασιλιά, του Αλέξανδρου. Έπειτα το μυθικό μας καράβι αγκυροβόλησε στην Αθήνα, όπου ήμασταν μάρτυρες της επεισοδιακής γνωριμίας του Αλέξανδρου με τον φιλόσοφο Διογένη και από κει όλοι μαζί βάλαμε πλώρη για την Περσία. Βασιλιάδες, στρατηγοί, πλούτη, μύθοι και μυθικά πλάσματα βγαλμένα όλα από της μνήμης τα αυλάκια, αλλά και πιο σύγχρονα, που λάτρεψαν τον Αλέξανδρο, έδωσαν το παρόν, έθρεψαν την φαντασία μας. "Το καραβάνι κίνησε ξανά, σε νέα μέρη μακρινά, του αρχηγού μας τ' όνειρο μπροστά και πίσω όλοι εμείς με μια καρδιά"... Και κάπως έτσι μεταφερθήκαμε και στην Ινδία, γνωρίσαμε τον παράξενο τόπο και τους ανθρώπους του και σιγά σιγά οδηγηθήκαμε στο τέλος της εκστρατείας αλλά και στο τέλος του Μεγαλέξανδρου.
Οι "Μαγικές Σβούρες" κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία να στροβιλιστούν ανάμεσα στο χώρο και στο χρόνο, ανάμεσα στα συναισθήματα, στις αισθήσεις και στις ιδέες. Ήχοι οικείοι παραδοσιακοί αλλά και ήχοι από τη μαρινή ανατολή, φωτισμοί και οπτικά εφέ, όλα επέτειναν τη δράση, κορύφωναν τη συγκίνηση, δημιουργούσαν ονειρικές εικόνες, μας συγκινούσαν, μας θύμωναν, μας έκαναν να χαρούμε, να λυπηθούμε, να αναριγήσουμε. Το σκηνικό ευέλικτο, από πολύ οικεία υλικά, εναλλασσόταν έξυπνα ανάλογα με τις περιστάσεις. Οι ηθοποιοί με τρομερή ενέργεια και αγάπη, που ήταν ευδιάκριτη στο βλέμμα τους, άλλαζαν με μεγάλη ευκολία ρόλους, χόρευαν, τραγουδούσαν, ζωντάνευαν τους θρύλους. "Και το παιδί τι διδάσκεται από ένα τέτοιο παραμύθι", θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Μα φυσικά όλα όσα κρύβει πάντα η ιστορία ενός τόσο μεγάλου ήρωα: το θάρρος, την τόλμη, η προσωπική μάχη με το φόβο- που θέλει υπέρμετρη δύναμη ψυχής- το σεβασμό στο διαφορετικό, σε προσωπικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, τη δύναμη της φιλίας και της ειλικρίνειας, αλλά και τη δύναμη της θέλησης για την επίτευξη υψηλών και φαινομενικά ακατόρθωτων στόχων. Και όλα δοσμένα με τρόπο απλό, κατανοητό, παραμυθικό και συγχρόνως απολύτως ρεαλιστικό!
"Το νήμα του μύθου τελειώνει, σαν βήμα του χρόνου που παλιώνει..." τραγουδούσαν οι ηθοποιοί στο τέλος της παράστασης και χάνονταν ανάμεσα στα κατάπληκτα μάτια των παιδιών και εγώ χανόμουν στη σκέψη ενός μύθου που θα παραμένει πάντα τόσο παλιός και τόσο σύγχρονος, τόσο μακρινός και τόσο διαχρονικός, που πάντα θα μας συγκινεί και πάντα θα μας γεμίζει υπερηφάνεια κάθε φορά που θα τον συναντάμε ειδικά σε τόσο "μαγικές σβουροπαραστάσεις"!


το κείμενο και περισσότερες πληροφορίες και άλλα υπόλοιπα θέματα θα τα βρείτε απλά ακολουθώντας το σύνδεσμο που θα σας παραθέσώ :
http://www.arive.gr/pages/write_about/views/to_paramythi_tou_megalexandrou_vergina/to_paramythi_tou_megalexandrou_vergina.html#.Uc6oJvTMOOs.facebook