Σελίδες

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Βράδυα βαρυά σαν το τσιγάρο που κρατώ .ιστορία 9 bartending




"Είναι μερικά βράδυα που νιώθεις ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί .Θα εκραγεί από το τρελό χορό των σκέψεων.
Ανάβεις τσιγάρο- κακιά συνήθεια αλλά νομίζεις πως σε αυτό τουλάχιστον σε ακούει χωρίς να σε κρίνει.
Τέλη νοέμβρη σήμερα κ ξημερώνει δεκέμβρης σε λιγότερο από τριάντα λεπτά.
Ματαία προσπαθείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου.Ο,τι και να κάνεις να γεμίσεις χρόνο , η εικόνα του σε παραμονεύει.
Πρώτη αντίδραση ,χαμογελάς.Δεύτερη κίνηση ένα δάκρυ κυλά από το αριστερό μάτι.Η επιστήμη λέει ότι αυτό είναι που νιώθεις πραγματικά.είναι η δύναμη της σοφίας κ από το δεξί μάτι είναι η δύναμη η τη σοφίας.
Ετσι κι αλλιώς θα σκέφτεσαι καμμένο χαρτί είμαι ,είτε κλαίω από αριστερά είτε δεξία.Το δάκρυ κυλά.
Πρέπει να σταματήσω γιατί αν το αφήσω ελεύθερο το δάκρυ,θα αρχίσει πάλι το δράμα.
Αλλά από πότε το κενό της ψυχής σου είναι δράμα κ είναι κακό αυτό?
εφόσον συνειδητοποιημένα αντιλαμβάνεσαι το κενό σου ?
"χμ πάλι γλυκό μου ξανθό κεφαλάκι το ρίξαμε στην φιλοσοφία " κ αυτό απεδείχθει σύμφωνα με την τελευταία συνεδρία σου αναποτελεσματικό .
Αφού σου λείπει κ η καλημέρα που σου έλεγε κάθε πρωί από την αεροπορική βάση του ...αφού σου λείπει ο ήχος της φωνής του στην καληνύχτα του ...είδες πως τα φέρνει η ζωή? κάτι που ξεκίνησε ως παιχνίδι ως την κλασική φράση "αρκεί να περνάω καλά" την πάτησες κοριτσάκι.
Κ την πάτησες στα γεράματα,όπως λέμε γεροντοέρωτες.Κ εκείνος την πάτησε κ δεν το περίμενε πως θα του ξανασυμβεί.
Ετσι την πατάνε οι μεγάλοι άνθρωποι.Δεν υπάρχουν προειδοποιητικές πινακίδες ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΡΩΤΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ...αν και θα έπρεπε ,μπας και μας σταματούσε .
Αλλά από την άλλη όταν σου λένε "πρόσεχε τοίχος" εσύ πας και πέφτεις ντουγρού πάνω του.
Και μετά και μετά ? θα αναρωτιέστε όσοι το διαβάζετε.
Εεεε μαντέψτε ...το κλασικό no happy ending .
Και τόσο καιρό προσπαθείς να γεμίσεις το κενό της ψυχής σου,προσπαθείς να γιατρέψεις την συναισθηματική αναπηρία σου . 
Γιατί όταν ερωτεύεσαι σε "μεγάλη" ηλικία κ ξέρεις πως έχεις βρει την αδερφή ψυχή ,το άλλο σου μισό, κ σου πήρε σχεδόν 20 χρόνια......εεε .....
μένεις συναισθηματικά ανάπηρος.
Και προσπαθείς.
Και απλά πορεύεσαι δίχως στόχο,απλά να βγάλεις την μέρα ,μία μέρα ακόμη με την κρυφή άρρωστη ελπίδα πως θα ξανακούσεις την φωνή του και θα δεις για μια φορά ακόμη τα μάτια που τόσο αγαπάς .
Και σκέφτεσαι αμέσως πως η ελπίδα είναι η μεγαλύτερη εγκεφαλική μαστούρα.Είναι ένας έμμεσος να μην δεχτείς ότι δεν πρόκειται να είστε ξανά μαζί ,τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή.
Θες να πας έξω από το σπίτι του ,να του κλέψεις μία εικόνα του ακόμη. Σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα εκεί σε μια γωνιά για μια εικόνα του ακόμη για να την έχεις κι αυτή στο κουτάκι με τις αναμνήσεις σου.
Γιατί αυτό τουλάχιστον δεν μπορεί να στο πάρει κανένας.Μα και αυτός ο κανένας έχει τα δίκια του γιατί    είναι σαν το σαράκι αυτή η ιστορία.Σε τρώει από τα μέσα σου,σιγά σιγά και θεριεύει.
Και θεριεύει και μεταμορφώνεται σε βρυκόλακα της ψυχής σου .Γιατί οι αγάπες που πεθαίνουν νωρίς δεν πάνε αγαπητοί μου ΠΟΥΘΕΝΑ,ούτε στην κόλαση ούτε στον παράδεισο.Εγκλωβίζονται στην μέση ,και εσύ νομίζεις-νομίσματα- πως το έχεις κρύψει,το έχεις ξεπεράσει.Απλά το κρύβεις στην ντουλάπα της ψυχής σου και σου πίνει το αίμα σιγά σιγά σαν το βρυκόλακα.
Οι μέρες κυλούν ή στο χειρότερο απλά περνούν. 
καλό μήνα σε όλους να ευχηθώ. 
το δώρο σας εύχομαι να είναι έχετε στην αγκαλιά σας εκείνον ή εκείνη που λαχταρά η καρδιά σας κ η ψυχή σας. Να έχετε στην αγκαλιά σας εκείνον που όταν κουλουριάζετε στον κάναπε στην αγκαλιά του τα υπόλοιπα της μέρας δείχνουν ασήμαντα γιατί είναι. τι να κάνεις τα πλούτη και τα υλικά αγαθά όταν η ψυχή σου είναι κενή?







Όντως, αλλά ο προγραμματισμός μας είναι διαφορετικός. Ακόμη και τα παραμύθια με το happy 

end μας μαθαίνουν να λειτουργούμε διαφορετικά... Περιπέτειες, ταλαιπωρίες, happy end = o 

ραφτάκος γίνεται βασιλιάς, η Σταχοπούτα πριγκίπισσα κι "όλοι ζουν καλά κι εμείς καλύτερα"...

Η Ιθάκη έδωσε το "ζωτικό ψεύδος" στον Οδυσσέα να συνεχίζει...


Αυτές τις σοφές κουβέντες θα κλέψω από την καλή μου κ 

σοφή φίλη Ελένη Καλλιανέζου και για μια φορά ακόμη θα μπω 

στην διαδικάσια που τόσο λατρεμένα έχει κάψει το μυαλό μου, 

θα σκεφτώ, θα αναλογιστώ κ τελικά θα συμφωνήσω.

 Τελικά πόση παραμύθα κ παραμόρφωση έχουν τα παιδικά παραμύθια με το χαρούμενο τέλος κ 

σε τι διαδικασία μπάινει κ το δικό μας μυαλό ότι κατά βάθος θα εχουμε κ εμείς το δικό μας 

χαρούμενο τέλος.Ελπίζουμε πως θα μοιάσουμε σε ένα ήρωα όπως η πριγκηπίσσα που -πάντα - 

παντρευέται τον πρίγκηπα της, το φτωχό κ έξυπνο αγόρι που γίνεται βασιλιάς σοφός κ δίκαιος , η 

καλή νεραίδα που θα μας βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή κ θα μεταμορφώσει την κολοκύθα σε 

άμαξα κλπ κλπ....

Και μεγάλωνουμε με την πεποίθηση πως είμαστε πριγκίπισες.ηρωίδες φτωχές πλην τίμιες κ 

έξυπνες , δεν υπάρχει χειρότερη διαδικασία 

εγκεφαλική από την ελπίδα του happy ending  .Από την μία βέβαια λειτουργεί ως εγκεφαλική 

μαστούρα κ έτσι συνεχίζεις να παραμυθιάζεσαι κ να πλέκεις ιστορίες κ σενάρια .

Οταν έρθει η ανώμαλη προσγείωση ξεκινούν τα δύσκολα για το μικρό μας εγκεφαλουδάκου .

Εχοντας με τέτοιες πεποιθήσεις έχεις υπονομεύσει το μέλλον σου , την ζωή σου την ίδια κάνοντας 

λάθος επιλογές.

Και αν το πάρεις χαμπάρι νωρίς έχει καλώς .

Διαφορετικά συνεχίζεις το ταξίδι σαν τον οδυσσέα με το σκεπτικό πως δεν έχει σημασία ο 

προορισμός αλλά το ταξίδι.

συγνώμη αλλά δεν υπάρχει τελικά μεγαλύτερη μπούρδα ασπιρίνη .Σοβαρά ? Τόσος κόπος ΄τοση 

προσπάθεια κ δεν θα γλύψω το γλυφυτζούρι ? 

αλλά θα με πω για παρηγοριά ωραίο το ταξίδι....πωπωπωπωω έμαθα πολλά .

Τέρμα πια τα ταξίδια χωρίς να φας το γλυφιτζούρι .

Προσωπικά θέλω να έχω προορισμό στο ταξίδι μου κ όχι μόνο την εμπειρία του ταξιδιού.






Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011


Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη – Ερωτικό ποίημα

Για πολλούς, Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη είναι ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ.
Άμεσο, συγκινητικό, βαθιά τρυφερό και ερωτικό, τοΜονόγραμμα είναι ένα από αυτά τα ποιήματα που κάθε φορά έχουν κάτι καινούριο να πούν, κάτι νέο να μας δείξουν. Αν το διαβάσετε σε διαφορετικές εποχές, ανάλογα με την ψυχική και συναισθηματική σας διάθεση θα σας αγγίξει διαφορετικά.
Το Μονόγραμμα έγραψε ο  Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971). Το ποίημα δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Άνοιξη του 1971 στις Βρυξέλλες σε χειρόγραφη μορφή. Στην Ελλάδα τυπώθηκε το φθινόπωρο του 1972.

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (απόσπασμα)

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για ‘σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ’ αγαπάω και σ’ αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από ‘σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από ‘σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για ‘σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς;
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς; Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Πού μ’ αφήνεις, που πας, μ’ ακούς;
Θα ‘ρθει μέρα, μ’ ακούς; για μας, μ’ ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ’ ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς;
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ’ ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ ‘ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Για ‘σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να ‘ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για ‘σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για ‘σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για ‘σένα,
όλα για ‘σένα, για ‘σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να’ χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ’ αγαπάω… Μ’ ακούς;
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.



Βρες τον άνθρωπο που θα σε φωνάζει 

όμορφη αντί για γκόμενα....



Που θα σε ξανακαλεί στο τηλέφωνο  

όταν εσύ 

του το κλείνεις στα μούτρα...




Που θα παραμένει ξύπνιος μόνο για να 

σε κοιτάζει ενώ κοιμάσαι....




Που θα θέλει να σου δείξει τον κόσμο 

όλο...



Γιατί είναι υπέροχο να βρεις κάποιον να 

κατακτήσει το κορμί σου...



Είναι πολύ πιο συναρπαστικό όμως


να βρεις αυτόν που θα κυριεύσει την 



ψυχή σου....
  
Φίλη από το παρεάκι του facebook το 

ανάρτησε σήμερα

κ νομίζω πως είναι ο "ορισμός" του ερωτα του αγαπώ ......

θα το "κλέψω" κι εγώ ...