Σελίδες

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Grumpy Cat Valentines

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Μπορέί να γίνει πιο υπάκουο ένα παιδί τελικά







Έχω μια κόρη (2/ ½ χρονών), πολύ αντιδραστική! Μένουμε πολλά άτομα στο σπίτι (μαζί με γιαγιά, παππού και την αδελφή του άντρα μου) και κάθε φορά που την μαλώνω επεμβαίνουν, με αποτέλεσμα να μην με ακούει. Τι να κάνω;

Σίγουρα η θέσπιση ορίων ξεκινά από νωρίς, αλλά στην ηλικία των 2,5 ετών το παιδί δεν είναι ακόμα σε θέση να κατανοήσει γιατί πρέπει να κάνει κάτι, τι είναι κακό κ.λπ.

Το πρώτο, λοιπόν, που πρέπει να κάνετε είναι οι στόχοι σας ως προς την υπακοή να είναι λίγοι και συγκεκριμένοι. Στην πράξη, η κόρη σας θα πρέπει να ακολουθεί τις βασικές γραμμές του σπιτιού.

Επιπλέον, η οριοθέτηση ξεκινά πάντα από το περιβάλλον. Όταν το παιδί γνωρίζει πως μπορεί να βρει στήριξη αλλού, δεν πρόκειται να υπακούσει σε κάτι που δεν θέλει, όσο και να το προσπαθείτε. Γι' αυτό είναι σημαντικό να συμφωνηθεί με τους υπόλοιπους ενήλικες ποιος θα είναι η πηγή της οριοθέτησης, ποιοι κανόνες θέλετε οπωσδήποτε να εφαρμοστούν και να ακολουθείτε όλοι την ίδια γραμμή. Αν δεν υπάρξει αυτό, όλες οι προσπάθειες θα είναι μάταιες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πρόβλημα στην επικοινωνία σας με την κόρη σας.

Νέλλη Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος)

πηγή μας
http://www.imommy.gr/answers/psychologos/article/4114/pws-na-kanw-to-paidi-moy-ypakoyo/

Υπάρχει το 'πολύ αργά" για να γίνει μητέρα μια γυναίκα ;




Πόσο αργά είναι «πολύ αργά» για να γίνει μάνα μια γυναίκα; 



Σας σοκάρει η παρακάτω φωτογραφία; Αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός της καμπάνιας «Get Britain Fertile»! Μεταμόρφωσαν τη βρετανίδα τηλεοπτική παρουσιάστρια Κέιτ Γκαραγουέι σε μια 70χρονη σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, προκειμένου να προκαλέσουν την κοινή γνώμη σχετικά με το μέχρι ποια ηλικία θα πρέπει μια γυναίκα να περιμένει για να κάνει παιδί.


Όπως μαρτυρούν τα στατιστικά, ο γυναικείος πληθυσμός στη Μεγάλη Βρετανία καθυστερεί να αποκτήσει παιδί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα – στις ΗΠΑ ο μέσος όρος των γυναικών που κάνουν το πρώτο τους παιδί είναι στην ηλικία των 25 ετών, ενώ στη Βρετανία φτάνει τα 30 χρόνια. Το ερώτημα είναι το εξής: Πόσο αργά είναι «πολύ αργά» για να γίνει μια γυναίκα μάνα;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της εταιρείας «First Response», που ειδικεύεται σε θέματα εγκυμοσύνης, 1 στις 7 γυναίκες πιστεύει ότι η ηλικία των 40 ετών είναι πολύ μεγάλη για τον ερχομό του πρώτου παιδιού. Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε συνεχώς διάφορες celebrities ανά τον κόσμο να γίνονται μαμάδες για πρώτη φορά γύρω στην 4η δεκαετία της ζωής τους και μετά…
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι άδικο για το παιδί μια γυναίκα να αποκτά μωρό σε προχωρημένη ηλικία, δεδομένου ότι η μάνα αυτή δεν θα έχει την απαιτούμενη ενέργεια να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες της ανατροφής του. Επιπλέον, θεωρούν ότι όσες επιλέγουν να το κάνουν αργά στη ζωή τους είναι γιατί έχουν εμμονή με την καριέρα τους και προτιμούν να βάζουν τον εαυτό τους και την ελευθερία τους σε πρώτη μοίρα, και όχι τη μητρότητα.
Φυσικά, υπάρχουν και οι επικριτές της καμπάνιας, οι οποίοι λένε ότι πολλές γυναίκες δεν επιλέγουν να μην κάνουν μικρές παιδιά επειδή δεν θέλουν, αλλά επειδή τυχαίνει να μη συναντήσουν νωρίς τον κατάλληλο σύντροφο, που θα τις κάνει να αποφασίσουν να προχωρήσουν στη δημιουργία οικογένειας και παιδιών. Για παράδειγμα, πόσες γυναίκες γνωρίζετε στον κύκλο σας που, ενώ κάποια στιγμή στη ζωή τους ήθελαν να γίνουν μαμάδες, δεν είχαν συναντήσει ποτέ τους τον «κ. Κατάλληλο»; Επίσης, η οικονομική αβεβαιότητα και αστάθεια της εποχής είναι ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας που λειτουργεί καθοριστικά σε αυτή την απόφαση σε μικρή ηλικία. 
Αν γυρίσουμε πίσω στα στατιστικά, το 70% των γυναικών ηλικίας περίπου 55 ετών κρίνει «αρνητική και δυσάρεστη» την εικόνα μιας γυναίκας να αποκτήσει παιδί στα 40. Μήπως, όμως, αυτό σας κάνει να αναρωτιέστε κάτι πιο βαθύ; Υπάρχει περίπτωση αυτές οι γυναίκες να αντιτίθενται στην ιδέα απλά και μόνο επειδή ενδεχομένως να… ζηλεύουν; Να ζηλεύουν που η τωρινή γενιά έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες συγκριτικά με τη δική τους εποχή, και κατά συνέπεια περισσότερες επιλογές;
Μήπως, τελικά, αυτές οι υπέρλαμπρες διάσημες κάνουν αυτό που όλες μας θα θέλαμε να κάνουμε, αν είχαμε το οικονομικό υπόβαθρο και τη βοήθεια που έχουν εκείνες; Κι επιπλέον, ποιες είμαστε εμείς -η καθεμία μας χωριστά- που θα κρίνουμε τις επιλογές μιας άλλης γυναίκας; Άλλωστε, σκεφτείτε: Κανείς ποτέ δεν επικρίνει έναν άντρα όταν γίνεται πατέρας σε προχωρημένη ηλικία, έτσι δεν είναι;  



πηγή μας 
http://www.imommy.gr/odigos-gonimotitas/proetimasia/article/2763/poia-hlikia-einai-poly-megalh-gia-mia-gynaika-na-ginei-mana/

Παιδί και ψυχολογία




του Νικήτα Καυκιού
Σημειώσεις από ομιλία στον παιδικό σταθμό Ζαβολάκια
Χανιά , Ιούνιος 2003

Piaget: Τι κάνει τον αέρα να φυσά?
Julia (5 ετών): Τα δέντρα.
Piaget: Πως το ξέρεις?
Julia: Τα είδα να κουνάνε τα κλαδιά τους.
Piaget: Και πως γίνεται ο αέρας?
Julia: Να έτσι (κουνώντας το χέρι της μπροστά στο πρόσωπο του Piajet). Μόνο που τα κλαδιά είναι μεγαλύτερα. Και υπάρχουν πολλά δέντρα.
Piaget: Και τι κάνει τον αέρα να φυσά στη θάλασσα;
Julia: Από τη στεριά έρχεται εκεί ο αέρας. … Όχι από τα κύματα.

Ο ψυχικός κόσμος του μικρού παιδιού.
Το μικρό παιδί ζει σε ένα δικό του παιδικό κόσμο. Σκέπτεται, αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει όλα όσα συμβαίνουν με διαφορετικό τρόπο από ότι οι μεγάλοι. Δίνει ένα ιδιότυπο-παιδικό νόημα στην πραγματικότητα που το περιβάλλει.
Για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε δημιουργικά με το παιδί οφείλουμε να καταλάβουμε όσο μας είναι δυνατόν τον τρόπο που σκέπτεται και αισθάνεται τον κόσμο. Να δούμε με τα δικά του μάτια και να ακούσουμε με τα δικά του αυτιά.
Στην προσπάθειά μας αυτή μπορούν να μας βοηθήσουν σημαντικά κάποιες επιστημονικές μελέτες που προσεγγίζουν τα εξελικτικά στάδια της νοητικής και ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού.

 - Ο Jean Piajet μελέτησε πειραματικά και περιέγραψε αναλυτικά τα στα στάδια της νοητικής ανάπτυξης του παιδιού. Τα συγγράμματά του μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέπτεται το παιδί ανάλογα με την ηλικία του.
Νεογέννητο:
Τους πρώτες μήνες της ζωής του το βρέφος μαθαίνει ότι:
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον εαυτό του και τον κόσμο.
Τα αντικείμενα είναι ξεχωριστά από το χώρο στον οποίο βρίσκονται.
Τα αντικείμενα υπάρχουν ακόμα και όταν δεν τα βλέπει ή δεν τα αγγίζει. Τα αντικείμενα μένουν ίδια ακόμη και όταν αλλάζουν τόπο ή κατεύθυνση.
4-12 μηνών:
Καταλαβαίνει τις σχέσεις αιτίας αποτελέσματος. Αν χτυπήσω το τούμπανο θα ακούσω μπουμ.
Μετά τον πρώτο χρόνο:
Επεκτείνει την εμπειρία του και πειραματίζεται χτυπώντας όλα τα αντικείμενα επίτηδες για να ακούσει το θόρυβο που θα κάνουν.
Μετά από τον δεύτερο χρόνο:
Σκέπτεται με σύμβολα. Το πιρούνι γίνεται αεροπλάνο ή αυτοκίνητο. Αρχίζει να καταλαβαίνει την έννοια του χρόνου. Τι σημαίνει παρελθόν και μέλλον. Καταλαβαίνει τι σημαίνει η μαμά θα γυρίσει σε λίγο.
Μέχρι τα επτά περίπου χρόνια το παιδί είναι τελείως εγωκεντρικό. Τα βλέπει όλα από τη δική του σκοπιά δεν μπορεί να πάρει υπόψη του κάτι διαφορετικό από αυτό που το ίδιο μπορεί να βλέπει ή να αισθάνεται. Για παράδειγμα το παιδί κοιτώντας ένα κάντρο που εσύ δεν μπορείς να δεις από τη θέση που βρίσκεσαι μπορεί να σε ρωτήσει αν σου αρέσει πιστεύοντας ότι και εσύ βλέπεις αυτό που εκείνο βλέπει.
Ακόμη εστιάζει σε ένα πράγμα κάθε φορά και δεν μπορεί να παίρνει υπόψη του ταυτόχρονα δύο όψεις ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης. Για παράδειγμα το παιδί μπορεί να πει δεν ζω στην Κρήτη αλλά στα Χανιά ή αν του δείξεις ένα ρόφημα σοκολάτα σε ψηλό ποτήρι και ένα ρόφημα σε χαμηλό ποτήρι αλλά πλατύ με μεγαλύτερη χωρητικότητα το παιδί θα προτιμήσει το ψηλό ποτήρι.

 - Ο ψυχαναλυτής Eric Erikson περιγράφει τα στάδια της ψυχολογικής ανάπτυξης του ανθρώπου και συσχετίζει αυτό που πρέπει να πετύχει το παιδί σε κάθε συγκεκριμένο στάδιο της ανάπτυξής του με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της μετέπειτα προσωπικότητας του.
- Σύμφωνα με τον Erikson στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του το παιδί που δέχεται τη φροντίδα και την αγάπη των γονιών του αναπτύσσει αισθήματα εμπιστοσύνης, ασφάλειας και αισιοδοξίας που θα το συνοδεύουν σε ολόκληρη τη ζωή του. Αν δεν πάρει αρκετή αγάπη, προσοχή και ερεθίσματα το παιδί δεν θα εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους άλλους και αντί να ενεργεί δυναμικά θα αποσύρεται νοιώθοντας αβεβαιότητα.
- Από δύο μέχρι τριάμισι χρονών το παιδί μαθαίνει να κάνει κάποια πράγματα από μόνο του χωρίς να πρέπει να εξαρτάται πάντοτε από τους άλλους. Αναπτύσσει ένα είδος πεισματάρικης ανεξαρτησίας. Επιμένει να γίνει το δικό του, εκδηλώνει νευρικά ξεσπάσματα και αρνητισμό. Από αυτό το στάδιο της ανάπτυξής του θα εξαρτηθεί το αν θα μπορέσει να γίνει αυτόνομο αναπτύσσοντας την αυτοεκτίμησή του ή αν μεγαλώνοντας θα αισθάνεται ανασφάλεια και ντροπή. Αν οι γονείς δεν επιτρέψουν στο παιδί να ενεργεί ελεύθερα ώστε να μαθαίνει μέσα από τις αποτυχίες του τότε το παιδί θα αμφιβάλλει για τις ικανότητές του και ως ενήλικας είναι πολύ πιθανόν να θέλει πάντα να στηρίζεται σε κάποιον άλλο και να αναζητά σχέσεις εξάρτησης.
-Από τα 3,5 μέχρι την πρώτη τάξη του δημοτικού το παιδί αναπτύσσει τη φαντασία του, μαθαίνει να συνεργάζεται με τους γύρω του, να παίρνει πρωτοβουλίες, να καθοδηγεί αλλά και να καθοδηγείται από τους άλλους. Αν όμως κυριαρχεί μέσα του η ενοχή περιθωριοποιείται, εξαρτάται υπερβολικά από τους ενήλικες, αισθάνεται φόβο και δεν αναπτύσσει επαρκώς την ικανότητά του για παιχνίδι και τη φαντασία του. Όταν ένα παιδί προσχολικής ηλικίας ακούει από το περιβάλλον του ή αισθάνεται ότι αυτό που κάνει είναι κακό αναπτύσσει μέσα του ενοχικά συναισθήματα που θα το συνοδεύουν στη μετέπειτα ζωή του.




πηγή μας 
http://www.psyche.gr/psyidiaiterotites.htm