Είναι γεγονός πως οι περισσότεροι υποψήφιοι ιδιοκτήτες στρέφονται, για προφανείς λόγους, στα νεαρά κουτάβια… Παρολαυτά, υπάρχουν και περιπτώσεις υιοθεσίας γηραιότερων σκύλων. Η εμπειρία της κ. Ο’Brien είναι χαρακτηριστική :
«Από το 2003 και μετά διατηρούμε στο σπίτι μας μεγαλύτερους, σε ηλικία, σκύλους. Τότε, η Σάλλυ (το λαμπραντόρ μας) έγινε οκτώ ετών. Την ίδια περίοδο είχαμε έναν ακόμα σκύλο, τον Τίνο, ενός έτους μικρότερο. Και τα δυο σκυλιά απεβίωσαν τα επόμενα χρόνια και συζητήσαμε αρκετά το ενδεχόμενο να υιοθετήσουμε ένα κουτάβι, ένα νεαρό ενήλικο σκυλί ή ένα γηραιότερο. Καταλήξαμε στον γηραιότερο σκύλο.
Η πρώτη, μεγάλης ηλικίας, σκυλίτσα που υιοθετήσαμε ήταν η Μπέκα. Ένα πανέμορφο, μαύρο λαμπραντόρ που είχε περάσει τα προηγούμενά της χρόνια δίπλα σε άλλους ιδιοκτήτες. Ήταν 10 ετών και, δεδομένου του ότι ο άλλος μας σκύλος, ο Τίνο, ήταν τυφλός σκεφτήκαμε πως η ήρεμη ιδιοσυγκρασία και η εξαιρετική συμπεριφορά της Μπέκα θα του ταίριαζε μια χαρά. Ένα ανήσυχο, θορυβώδες κουτάβι μάλλον θα του έκανε τη ζωή δύσκολη. Η Μπέκα ήταν το κατάλληλο ταίρι για τον Τίνο.
Όταν ο Τίνο απεβίωσε λίγα χρόνια αργότερα, συζητήσαμε και πάλι τα υπέρ και τα κατά της υιοθεσίας κάποιου σκύλου ανάλογα με την ηλικία του. Είχαμε δει όμως, από πρώτο χέρι, τα πλεονεκτήματα της κατοχής ενός γηραιότερου σκύλου και γνωρίζαμε πως, μετά από κάποια ηλικία, ο σκύλος υιοθετείται πολύ δύσκολα και μένει «ξεχασμένος» σε κάποιο καταφύγιο. Όλοι προτιμούν τα κουτάβια και αποφεύγουν τα γηραιότερα σκυλιά. Εκτός από εμάς, υποθέτω… Έχουμε υιοθετήσει τρία μεγάλα, ηλικιακά, σκυλιά μέχρι τώρα. Τα πιο πρόσφατα είναι ο Jack και η Maggie, ηλικίας 8-9 ετών περίπου.
Θα μπορούσε να πει κάποιος πως διατηρούμε … γηροκομείο για σκύλους. Θεωρούμε όμως πως ένας σκύλος προχωρημένης ηλικίας ταιριάζει καλύτερα στον ήσυχο τρόπο ζωής μας, όντας ήρεμος και με καλή συμπεριφορά. Συν τις άλλοις, προτιμώνται ελάχιστα από τους υποψήφιους ιδιοκτήτες… Γιαυτό, δε το σκεφτήκαμε και πολύ. Τα τελευταία 10 χρόνια, έχουμε μάθε πολλά σχετικά με τη φροντίδα των γηραιότερων σκύλων, αναγνωρίζοντας τις ειδικές τους ανάγκες και κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές, νοητικές αλλά και σωματικές, ώστε να τους φιλοξενούμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Για όσους έχετε σκύλο που μπαίνει σ’ αυτή την προχωρημένη φάση της ζωής του ή για όσους σκέφτονται να υιοθετήσουν έναν γηραιότερο σκύλο, ιδού κάποιες συμβουλές :
1. Προσαρμογή της σωματικής άσκησης του σκύλου
Γυμναζόμαστε συχνά, τόσο εμείς όσο και οι σκύλοι μας. Τρέχουμε, μαζί με τα σκυλιά μας, 3-4 φορές την εβδομάδα ενώ τις υπόλοιπες περπατάμε. Όσο ο σκύλος σας μεγαλώνει, η δραστηριότητά του θα πρέπει να περιορίζεται ώστε να προσαρμόζεται στη φυσική γήρανση του σώματός του ή και σε τυχόν ορθοπεδικά θέματα ή αρθρίτιδες που ενδέχεται να προκύψουν. Οι αρκετοί μικροί περίπατοι είναι προτιμότεροι από έναν μεγάλο. Αν θέλετε, επίσης, μπορείτε να ξεκουράζεστε κάποιες μέρες. Συχνά, πάντως, ο σκύλος θα σας δώσει να καταλάβετε πότε έχει κουραστεί.
Η Μπέκα μας συνήθιζε να παίρνει τη μπάλα της και να πηγαίνει στο πίσω μέρος του σπιτιού, όταν κουραζόταν να μας τη φέρνει κάθε φορά που της την πετούσαμε. Ακολουθήστε τις ενδείξεις που σας δίνει ο σκύλος σας και προσαρμοστείτε ανάλογα. Επιπρόσθετα, επιχειρήστε άλλες ασκήσεις – λιγότερο έντονες, όπως πχ το κολύμπι.
2. Προσαρμογή διατροφικών αναγκών
Με τη γήρανση του σκύλου, μεταβάλλονται οι διατροφικές του απαιτήσεις. Κατά συνέπεια, είναι απαραίτητες οι αλλαγές στο διαιτολόγιό του. Το πεπτικό σύστημα του σκύλου γηράσκει, με αποτέλεσμα ο σκύλος να μη μπορεί να χωνέψει τον ίδιο όγκο ή είδος τροφής όπως παλαιότερα.
Στην ηλικία των οκτώ, περίπου, ετών αλλάζαμε τη διατροφή των σκύλων μας. Συνήθως, μειώναμε τις θερμίδες και προσέχαμε πάντα το βάρος τους. Αν ταϊζετε τον σκύλο σας με λιχουδιές ή περισσεύματα από το τραπέζι σας, να είστε πιο προσεκτικοί με τα όσα του δίνετε. Αναγκαστήκαμε να βγάλουμε 1-2 δόντια από τη Maggie η οποία, πλέον, δε μπορεί να μασήσει σκληρά κόκκαλα ή λιχουδιές – προτιμά τις μαλακότερες. Και πάλι, παρατηρήστε τη συμπεριφορά του σκύλου και θα καταλάβετε τις ανάγκες του. Αν αφήνει φαγητό ανέπαφο ή χρειάζεται διπλάσιο χρόνο για να το καταναλώσει, χρειάζεται να προσαρμόσετε εκ νέου τη διατροφή του.
3. Ετήσιες εξετάσεις στον κτηνίατρο, επιπλέον προσοχή για προβλήματα υγείας
Οι περισσότεροι κτηνίατροι συνιστούν μια επίσκεψη ετησίως για κάθε σκύλο από τα οκτώ του χρόνια και μετά. Πραγματοποιούν εξέταση αίματος και ούρων, ελέγχοντας όλες τις βασικές λειτουργίες του οργανισμού του. Ο κτηνίατρός σας θα καταγράψει το βάρος του αλλά και τα αποτελέσματα των εξετάσεων, που θα του δώσουν μια εικόνα της υγείας του σκύλου σας. Τα μεγαλύτερα σκυλιά τείνουν να εμφανίζουν διάφορα εξογκώματα – πρόκειται συνήθως για απλά λιπώματα αλλά και (σπανιότερα) λεμφώματα ή όγκοι. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για κάθε εξόγκωμα που ανακαλύπτετε.
Έχετε το νου σας επίσης για δυσκολία στην αναπνοή, κούραση, ερεθισμένο στομάχι ή αλλαγές στη συχνότητα ούρησης κλπ – όπως ακριβώς θα προσέχατε και έναν γηραιότερο άνθρωπο. Προσπαθήστε να εξακριβώσετε τις τυχόν κληρονομικές ασθένειες στις οποίες ενδέχεται να είναι ευάλωτος ο σκύλος σας λόγω της ράτσας του αλλά και τα συμπτώματά τους, ώστε να τα εντοπίσετε έγκαιρα. Πάντα να συμβουλεύεστε τον κτηνίατρό σας αν διαπιστώσετε κάτι ύποπτο.
4. Αλλαγές στη νοητική κατάσταση του σκύλου
Ναι, υπάρχει και στους σκύλους η έννοια της γεροντικής άνοιας. Ο σκύλος μας, ο Tino, ο οποίος απεβίωσε στα 15 του σχεδόν χρόνια, υπέφερε από άνοια. Ήταν τυφλός από την ηλικία των εννέα ετών και έτσι, κάποιες φορές, ήταν δύσκολο να καταλάβουμε αν η περίεργη συμπεριφορά του οφειλόταν στην αναπηρία του ή την άνοιά του. Όσο, όμως, μεγάλωνε οι ενδείξεις ήταν πιο έντονες.
Ενδείξεις άνοιας τις οποίες θα πρέπει να λαμβάνετε υπόψη σας είναι : ανησυχία ή υπερδιέγερση, κύκλοι γύρω-γύρω στο δωμάτιο ή επί τόπου και έλλειψη προσανατολισμού. Ενδεχομένως ο σκύλος σας να ξεχνά που πηγαίνει – ή ακόμα και ποιος είστε εσείς ο ίδιος.
Ο Tino συχνά «κολλούσε» σε γωνίες ή πίσω από έπιπλα – περιπτώσεις στις οποίες η τύφλωσή του τον δυσκόλευε ακόμα περισσότερο. Είναι πιθανό, επίσης, ο σκύλος σας να χάσει τον έλεγχο της κύστης του, γιαυτό προετοιμαστείτε να προμηθευτείτε πάνες για σκύλους (ναι, υπάρχουν και τέτοιες).
Τα φαινόμενα αυτά ίσως να δυσαρεστούν κάποιους… Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας και θα σας πω πως η νοητική κατάσταση του Tino η οποία συνεχώς χειροτέρευε συνετέλεσε τα μέγιστα στην απόφασή μας να τον υποβάλλουμε, τελικά, σε ευθανασία. Τα καλά νέα είναι πως υπήρξε μεγάλη πρόοδος, τα τελευταία χρόνια, στη θεραπεία της γνωστικής δυσλειτουργίας των σκύλων. Γι αυτό, πριν πάρετε οποιαδήποτε απόφαση, συζητήστε τις πιθανές εναλλακτικές σας λύσεις με τον κτηνίατρό σας.
Τα σκυλιά που έχουμε σήμερα, ο Jack και η Maggie, μας μοιάζουν… πιτσιρικάδες, στην ηλικία των 8.5 ετών περίπου. Δεν έχουμε αρχίσει να βιώνουμε κάποιο από τα προαναφερθέντα φαινόμενα μέχρι στιγμής, αλλά σίγουρα έχουμε να μάθουμε πολλά περισσότερα καθώς τα δύο σκυλιά θα μεγαλώνουν μαζί μας.
Ποιο είναι το θετικό της υιοθεσίας μεγάλων, ηλικιακά, σκύλων; Εύκολο – δείτε την αξιολάτρευτη φατσούλα της Sally Brown. Νομίζετε ότι μπορείτε να δείτε ένα τέτοιο βλέμμα γεμάτο σοφία στα μάτια ενός κουταβιού; Νομίζετε πως η Sally μασούσε τα παπούτσια μου ή άνοιγε τρύπες στον κήπο μου; Αυτό που έκανε ήταν να κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ μας, περιμένοντάς με να της κάνω παρέα, να την χαϊδέψω, να την τρίψω στην κοιλιά και να σκαρφαλώσει στην αγκαλιά μου!
πηγή http://petfriends.gr/_/skylos/symviosi-skylou-anthropou/%CF%85%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-r428
Σχόλια