Foteini Liakada (Φωτεινή Λιακάδα) Live your everlasting sunshine in Athens

" Ναι όλοι μας χαρακτήριζαν το τέλειο ζευγάρι.Πληρούσαμε τις κλασικές προυποθέσεις ιλλουστρασιόν εξώφυλλου σε μηνιαίο περιοδικό.  Μπήκα στην νομική με τα χίλια ζόρια και πιέσεις της μητέρας μου .Πάρε το πτυχίο σου και ας μην ασκήσεις ποτέ το επάγγελμα.Δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται και πότε θα σου φανεί χρήσιμο.Ταρώ και φλυτζάνι του καφέ μάλλον είχε διαβάσει. Με τον άντρα μου , πρώην σε λίγες μέρες με την βούλα του νόμου και του κράτους, γνωριστήκαμε στην σχολή.Λογικό ίδιος χώρος ίδιο πρόγραμμα ίδιο αντικείμενο σπουδών και ερωτευτήκαμε μπαμ και κάτω ,έτσι μωράκι μου φευγάτο που λέει και άσμα .Μια φοιτητική ζωή βγαλμένη από παραμύθι .Ο αρραβώνας έγινε με όλες τις τιμές και τα ανάλογα βεγγαλικά.Ότι αρμόζει και αξίζει σε ένα μοναχογιό και γόνο πλούσιας οικογένειας και κληρονόμος μεγάλου δικηγορικού γραφείου. Χατήρι δεν του χαλούσαν και για αυτό δεν έφεραν αντίρρηση στην σχέση μας.Αρκεί που τον έβλεπαν ευτυχισμένο με κάποια που δεν ήταν από μεγάλο τζάκι και δεν είχε τρανή καταγω

Στο μαγαζί είχε κλείσει το barcelor party  ο κολλητός μου.Χατήρια δεν χαλάω και απλά βάλτε την φαντασία σας να σας ελεύθερη . Κάποια στιγμή έρχεται προς το μέρος μου και μου ζήτα σκέτο το ουίσκι του .Με ανησύχησε .Είχα δίκιο. "Αδερφέ άκου να δεις και δες να ακούσεις ιστορία . Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται.Και εγώ φημίζομαι ,αετόπουλο. Έλεγα δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτώ ,το ξέρεις καλά αδερφέ μου και φίλε μου.Για αυτό και στοχεύω σε συγκεκριμένο κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού. Μικρές με μάξιμουμ το 25 βία το 27 και κανένας κίνδυνος δέσμευσης.Γιατί είναι γνωστό πως με μία πιτσιρίκα είσαι καλυμμένος ,δεν κινδυνεύεις να δεθείς, με πιάνεις? Βόλτες μαζί, σινεμά ,βραδυνές βόλτες , μικρές αποδράσεις τα σαββατοκύριακα, light κουβεντούλα χωρίς να χρειάζονται αναλύσεις επί αναλύσεων, αναίμακτος συναισθηματισμός δηλαδή . Σε προσέχει και εκείνη και υπάρχει γενικά αυτός ο γλυκός ενθουσιασμός , το αλατοπίπερο της ζωής . Και θα στο ξαναπώ φίλε μου ,αδερφέ μου για αυτό δε

Τρίτη και το μαγαζί δεν έχει γεμίσει σήμερα.Ζένια λοιπόν κατάσταση θα επικεντρωθώ σε αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα μετά τα κοκτέιλ , τον καλό ακροατή.Και για καλή μου τύχη,σαν να με άκουσε το σύμπαν,άτιμε Κοέλιο, έρχεται ένας από τους αγαπημένους,ένα από τα παρεάκια μου. Κερνάω το πρώτο γιατί σίγουρα θα ακολουθήσουν αμοιβαία κεράσματα,ένας άγραφος ιερός νόμος μεταξύ αντρών. "Περίεργο κατασκεύασμα ο άνθρωπος και άντρας και γυναίκα.Και με τις δύο πρώην συζύγους μου γνωριστήκαμε ,παντρευτήκαμε,κάναμε το παιδί μας,χωρίσαμε και κάναμε ακόμη καλύτερο σεξ μετά το διαζύγιο. Με την πρώτη παντρευτήκαμε πιτσιρίκια και είχε μείνει έγκυος.Τότε υπήρχε φτώχεια αλλά πολλή αγάπη.Πως γίνεται αυτό δεν ξέρω αλλά είναι μαγικό.Μέναμε κυψέλη και είχα δύο δουλειές.Ξεκινούσα από το πρωί με το σαραβαλάκι μου .Η πρώτη δουλειά ήταν σε  πλυντήριο αυτοκινήτων και μετά καπάκι στην δεύτερη.Γυρνούσα σε ένα τόσο μικρό σπίτι σε τετραγωνικά αλλά τόσο μεγάλο από την αγάπη που υπήρχε.Κοιτάζαμε αγκαλιά το φεγγά

Τα 7 στάδια της απώλειας 1.ΣΟΚ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ 2. ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΗ 3. ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ 4. ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ 5. ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 6. ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ 7. ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ  Κάπως ξεκίνησε ένα ακόμη βράδυ μου στο μαγαζί.Η  τύπισα .γοητευτική γυναίκα θα  μπορούσα να πω,κάθισε παρήγγειλε CutySark με 3  πάγους. Το postit  το  κρατούσε αρκετή ώρα καθώς κάπνιζε το ένα μετά το  άλλο και το ποτήρι γέμιζε. Σκέφτηκα για θηλυκό έχει γερό στομάχι και  οργανισμό,γιατί οι περισσότερες πέφτουν κυριολεκτικά  κάτω από την καρέκλα στο τρίτο. " Καλέ μου μπάρμαν δεν πίστευα ποτέ ,ειλικρινά με το  χέρι στην καρδιά και στο τσιγάρο που κρατώ ότι θα  πιάσω τον πάτο του βαρελιού. Είναι της μοδός στην  χώρα μας ο πάτος ,το βαρέλι και οι προσπάθειες.Είπα  και εγώ ας είμαι πακετάκι μαζί με την εθνική  κατάθλιψη ,εθνική απώλεια,εθνική μιζέρια κλπ κλπ  κλπ....". Το πρόβλημα μου είναι πως έχω διανύσει με  επιτυχία σε παρελθόντ

αυτή είναι η δική μου ιστορία  κάθε φορά που με ρωτούσε τι θες και απαντούσα εσένα δεν έχει αλλάξει τίποτα εξακολουθώ να θέλω πίσω την ζωή μου την καρδιά μου την ψυχή μου  δεν ζω απλά υπάρχω χωρίς εσένα

" οι γυναίκες είναι θεόμουρλες.Την γνωρίζεις ,της ζητάς ραντεβού, και είναι άλλη το πρωί , άλλη το βράδυ.Κάτι ανάμεσα σε Δρ.Τζέκιλ και Μ.Χάιντ.  δεν θέλω ραντεβού με το εξώφυλλο της Vogue.Θέλω να συναντήσω το ίδιο χαμογελαστό κορίτσι που γνώρισα και όχι με το μεταμορφωμένο καρναβάλι του Ρίο.Τρόμαξα να την αναγνωρίσω το βράδυ που συναντηθήκαμε. Το πρόσωπο της είχε χαθεί σε τόνους λακ και μαλλί που όσο και να φυσούσε ο ντουνιάς,τιίπτα δεν κουνίοταν , κάτι σε  κράνος σε περικεφαλέα θύμιζε.Ο μόνος ήχος που άκουγες ήταν   τα 12πόντα που μάταια προσπαθούσε να περπατήσει σε πλακόστρωτα κακοφτιαγμένα κ το βήμα της θύμιζε το μετέωρο βήμα του ...καραγκιόζη.Άσε που νόμιζα πως είχε φύγει από το σπίτι ξεβράκωτη.Αλλα μετά συνειδητοποίησα πως φορούσε τελικά φούστα .¨Ηταν και ο φόβος που σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου αντικρίζοντας το δικό της. Τόση μαυρίλα που υπήρχε στα μάτια της και τόση χλωμάδα στο υπόλοιπο -εκείνη το λέει μακιγιάζ- εγώ ειδικές δυνάμεις καταδρομών .Άσε η ημικρανία μου που

Ήρθε και μου ζήτησε σκέτη βότκα σήμερα με 3 παγάκια. Το κατάλαβα αμέσως.Σβεντάς η αιτία.Πριν προλάβω να κλείσω τα καπάκι ,ζήτησε δεύτερο. Το γέμισα. " ΄Επρεπε να το έχω καταλάβει.΄Ϊσως το σωστό ρήμα είναι ,η σωστή φράση δεν ήθελα να το καταλάβω,εθελοτυφλούσα . Τα τηλέφωνα που απαντούσε αμέσως και έβγαινε έξω για να έχει ησυχία . Το βλέμμα του που σοβάρευε στις επικονωνίες αυτές και πηγαινοερχόταν  σαν το παιδί που το είχαν πιάσει να κάνει ζαβολιά.Οι συγκεκριμένες μέρες που βλεπόμασταν που μιλούσαμε στο τηλέφωνο,στο διαδίκτυο, τα σαββατοκύριακα και τα δεκαήμερα που ήταν εκτός πόλης.Στρατιωτικός είναι ,απαραίτητες οι "εξαφανίσεις" με λίγα λεπτά επικοινωνίας ,μετρημένα πάντα.Το γνώριζα .Ηξερα το τέλος από την αρχή .Δεν ήθελα να χάσω όμως τις κλεμμένες στιγμές ευτυχίας μαζί του.Δεν ήθελα να μην έχει και εκείνος τις δικές του στιγμές.Παντρεύτηκε γιατί εκείνη έμεινε έγκυος.Εχουν λευκό γάμο ,είναι μαζί για τα παιδιά. Ερωτεύτηκε ο κάβουρας στα γεράματα σε χρονική στιγμή

Δύο φίλες σχεδόν συνομήλικες μπαίνουν μετά τις 12 .Κάθονται , μου παραγγέλνουν ποτό.Γυναικίες κουβέντες αλλά όχι ανούσιες.Μια από τις δύο η κοκκινομάλλα έχει γενέθλια.Η διάθεση τους όμως δεν έχει καμία σχέση με γιορτή κ χαρά.Η εορτάζουσα δεν αντέχει κ κλαίει με λυγμούς. Χμ ...γκομενοδουλειά σκέφτομαι κ συνεχίζω να σερβίρω . " Γιατί ,γιατί , έφτασα σχεδόν 36 κ είμαι μόνη μου .Χωρίς οικογένεια χωρίς παιδί.Και τόσο θέατρο να μου παίξει,τόσο ψέμα δεν το άξιζα." και ξεσπά σε λυγμούς. Η φίλη της ,κοκκινομάλλα κ αυτή ,μάταια προσπαθεί να βρει λόγια παρηγορίας.Κάνει κάτι καλύτερο ,την αγκαλιάζει κ με αυτό τον σιωπηλό τρόπο της συμπαραστέκεται. "Πρόσεξε " της είπε " μην καταλήξεις σαν και μένα .Αν μπορέσεις κάνε ένα παιδί τουλάχιστον ,η μοναξιά είναι ύπουλη."  Δεν ξέρω μετά από χρόνια γιατί μου έχει μείνει αυτή η εικόνα. Αν και άνθρωπος στα μπαρ και στην νύχτα τόσα χρόνια , τελικά ο πόνος και η απογοήτευση των ανθρώπων δεν παύει ποτέ να με εκπλήσει.

H ευτυχία του καλού καταθλιπτικού. Να είσαι σε μια κ ατάσταση μήτρας. Με την κουβέρτα σου στον καναπέ ή το πάπλωμα στο κρεβάτι. Όλα σου τα παιχνίδια και τα φετίχ σε απόσταση που να τα πιάνει το χέρι σου. Ο καφές σου ή η ζεστή σου σοκολάτα, τα τσιγάρα, το φαγητό σου. Το φαγητό κατά προτίμηση σε μπωλ, να το αγκαλιάζει η χούφτα σου. Η τροφή τεμαχισμένη, να μη χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις μαχαίρι. 5-6 βιβλία τριγύρω, ίσως μια τηλεόραση απέναντι, πάντα με τηλεκοντρόλ, το λάπτοπ στην αγκαλιά, τη γάτα στα πόδια σου. Και ζέστη. Κάποιος μέσα στο σπίτι να σ' αγαπά, να αισθάνεσαι ανθρώπινη παρουσία, πού και πού να σου κάνει τσούκου τσούκου στο κεφαλάκι και να σε δέχεται όπως είσαι, χωρίς να σου ζαλίζει τον έρωτα ούτε να σου παίρνει τ' αυτιά με πολυλογίες. Ίσως και τη μαγική τσάντα της Μαίρης Πόπινς δίπλα, να βάζεις μέσα το χέρι σου και να βρίσκεις ό,τι χρειάζεσαι. Και να μπορείς να χάνεσαι στις ονειροφαντασιές σου, χωρίς να χρειάζεται να δίνεις γι' αυτές λογαριασμό ή να απολογείσα

"Είναι μερικά βράδυα που νιώθεις ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί .Θα εκραγεί από το τρελό χορό των σκέψεων. Ανάβεις τσιγάρο- κακιά συνήθεια αλλά νομίζεις πως σε αυτό τουλάχιστον σε ακούει χωρίς να σε κρίνει. Τέλη νοέμβρη σήμερα κ ξημερώνει δεκέμβρης σε λιγότερο από τριάντα λεπτά. Ματαία προσπαθείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου.Ο,τι και να κάνεις να γεμίσεις χρόνο , η εικόνα του σε παραμονεύει. Πρώτη αντίδραση ,χαμογελάς.Δεύτερη κίνηση ένα δάκρυ κυλά από το αριστερό μάτι.Η επιστήμη λέει ότι αυτό είναι που νιώθεις πραγματικά.είναι η δύναμη της σοφίας κ από το δεξί μάτι είναι η δύναμη η τη σοφίας. Ετσι κι αλλιώς θα σκέφτεσαι καμμένο χαρτί είμαι ,είτε κλαίω από αριστερά είτε δεξία.Το δάκρυ κυλά. Πρέπει να σταματήσω γιατί αν το αφήσω ελεύθερο το δάκρυ,θα αρχίσει πάλι το δράμα. Αλλά από πότε το κενό της ψυχής σου είναι δράμα κ είναι κακό αυτό? εφόσον συνειδητοποιημένα αντιλαμβάνεσαι το κενό σου ? "χμ πάλι γλυκό μου ξανθό κεφαλάκι το ρίξαμε στην φιλοσοφία " κ αυτό

Όν τως, αλλά ο προγραμματισμός μας είναι διαφορετικός. Ακόμη και τα παραμύθια με το happy  end μας μαθαίνουν να λειτουργούμε διαφορετικά... Περιπέτειες, ταλαιπωρίες, happy end = o  ραφτάκος γίνεται βασιλιάς, η Σταχοπούτα πριγκίπισσα κι "όλοι ζουν καλά κι εμείς καλύτερα"... Η Ιθάκη έδωσε το "ζωτικό ψεύδος" στον Οδυσσέα να συνεχίζει... Αυτές τις σοφές κουβέντες θα κλέψω από την καλή μου κ  σοφή φίλη Ελένη Καλλιανέζου και για μια φορά ακόμη θα μπω  στην διαδικάσια που τόσο λατρεμένα έχει κάψει το μυαλό μου,  θα σκεφτώ, θα αναλογιστώ κ τελικά θα συμφωνήσω.  Τελικά πόση παραμύθα κ παραμόρφωση έχουν τα παιδικά παραμύθια με το χαρούμενο τέλος κ  σε τι διαδικασία μπάινει κ το δικό μας μυαλό ότι κατά βάθος θα εχουμε κ εμείς το δικό μας  χαρούμενο τέλος.Ελπίζουμε πως θα μοιάσουμε σε ένα ήρωα όπως η πριγκηπίσσα που -πάντα -  παντρευέται τον πρίγκηπα της, το φτωχό κ έξυπνο αγόρι που γίνεται βασιλιάς σοφός κ δίκαιος , η