Foteini Liakada (Φωτεινή Λιακάδα) Live your everlasting sunshine in Athens

"Είναι μερικά βράδυα που νιώθεις ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί .Θα εκραγεί από το τρελό χορό των σκέψεων. Ανάβεις τσιγάρο- κακιά συνήθεια αλλά νομίζεις πως σε αυτό τουλάχιστον σε ακούει χωρίς να σε κρίνει. Τέλη νοέμβρη σήμερα κ ξημερώνει δεκέμβρης σε λιγότερο από τριάντα λεπτά. Ματαία προσπαθείς να τον βγάλεις από το μυαλό σου.Ο,τι και να κάνεις να γεμίσεις χρόνο , η εικόνα του σε παραμονεύει. Πρώτη αντίδραση ,χαμογελάς.Δεύτερη κίνηση ένα δάκρυ κυλά από το αριστερό μάτι.Η επιστήμη λέει ότι αυτό είναι που νιώθεις πραγματικά.είναι η δύναμη της σοφίας κ από το δεξί μάτι είναι η δύναμη η τη σοφίας. Ετσι κι αλλιώς θα σκέφτεσαι καμμένο χαρτί είμαι ,είτε κλαίω από αριστερά είτε δεξία.Το δάκρυ κυλά. Πρέπει να σταματήσω γιατί αν το αφήσω ελεύθερο το δάκρυ,θα αρχίσει πάλι το δράμα. Αλλά από πότε το κενό της ψυχής σου είναι δράμα κ είναι κακό αυτό? εφόσον συνειδητοποιημένα αντιλαμβάνεσαι το κενό σου ? "χμ πάλι γλυκό μου ξανθό κεφαλάκι το ρίξαμε στην φιλοσοφία " κ αυτό

Όν τως, αλλά ο προγραμματισμός μας είναι διαφορετικός. Ακόμη και τα παραμύθια με το happy  end μας μαθαίνουν να λειτουργούμε διαφορετικά... Περιπέτειες, ταλαιπωρίες, happy end = o  ραφτάκος γίνεται βασιλιάς, η Σταχοπούτα πριγκίπισσα κι "όλοι ζουν καλά κι εμείς καλύτερα"... Η Ιθάκη έδωσε το "ζωτικό ψεύδος" στον Οδυσσέα να συνεχίζει... Αυτές τις σοφές κουβέντες θα κλέψω από την καλή μου κ  σοφή φίλη Ελένη Καλλιανέζου και για μια φορά ακόμη θα μπω  στην διαδικάσια που τόσο λατρεμένα έχει κάψει το μυαλό μου,  θα σκεφτώ, θα αναλογιστώ κ τελικά θα συμφωνήσω.  Τελικά πόση παραμύθα κ παραμόρφωση έχουν τα παιδικά παραμύθια με το χαρούμενο τέλος κ  σε τι διαδικασία μπάινει κ το δικό μας μυαλό ότι κατά βάθος θα εχουμε κ εμείς το δικό μας  χαρούμενο τέλος.Ελπίζουμε πως θα μοιάσουμε σε ένα ήρωα όπως η πριγκηπίσσα που -πάντα -  παντρευέται τον πρίγκηπα της, το φτωχό κ έξυπνο αγόρι που γίνεται βασιλιάς σοφός κ δίκαιος , η 

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη – Ερωτικό ποίημα Για πολλούς, Το  Μονόγραμμα  του  Οδυσσέα Ελύτη  είναι ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ. Άμεσο, συγκινητικό, βαθιά τρυφερό και ερωτικό, το Μονόγραμμα  είναι ένα από αυτά τα ποιήματα που κάθε φορά έχουν κάτι καινούριο να πούν, κάτι νέο να μας δείξουν. Αν το διαβάσετε σε διαφορετικές εποχές, ανάλογα με την ψυχική και συναισθηματική σας διάθεση θα σας αγγίξει διαφορετικά. Το Μονόγραμμα  έγραψε ο  Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971). Το ποίημα δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Άνοιξη του 1971 στις Βρυξέλλες σε χειρόγραφη μορφή. Στην Ελλάδα τυπώθηκε το φθινόπωρο του 1972. Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (απόσπασμα) Σ’ αγαπάω μ’ ακούς; Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια. Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.» Μια στον αέρα μια στη μουσική, εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδ

Βρες τον άνθρωπο που θα σε φωνάζει  όμορφη αντί για γκόμενα.... Που θα σε ξανακαλεί στο τηλέφωνο   όταν εσύ  του το κλείνεις στα μούτρα... Που θα παραμένει ξύπνιος μόνο για να  σε κοιτάζει ενώ κοιμάσαι.... Που θα θέλει να σου δείξει τον κόσμο  όλο... Γιατί είναι υπέροχο να βρεις κάποιον να  κατακτήσει το κορμί σου... Είναι πολύ πιο συναρπαστικό όμως να βρεις αυτόν που θα κυριεύσει την  ψυχή σου....    Φίλη από το παρεάκι του facebook το  ανάρτησε σήμερα κ νομίζω πως είναι ο "ορισμός" του ερωτα του αγαπώ ...... θα το "κλέψω" κι εγώ ...