Τα ημερολόγια μιας πριγκήπισας , χρησιμοποιώντας ξανά τα μέσα μεταφοράς .

Άνεργη καιρό τώρα βρίσκομαι στην διαδικασία αποστολής βιογραφικών. Ραντεβού κλείνονται φροντίζοντας πάντα να είμαι συνεπής . Εννοείται πως επιλέγω την εργασία μου βάσει των συγκοινωνιών καθώς πτωχή πριγκήπισα δεν αξιώθηκα ποτέ να αποκτήσω δική πριγκηπική άμαξα . 

Το σοκ με τις πρώτες ζεστές μέρες είναι απλά σοκ .
Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν την απόλυτη μποχαλέισον.
Δεν έχει προηγούμενο ο παπούλης ή ο νέος με την άνεση την οποία σε πλησιάζει για να μοιραστείτε την λαβή και ναι ...κάπου εκεί απλά χάνεις το φως σου . Σε αυτό το σημείο που τεντώνει το χέρι του ή της ...σκέφτεσαι που και σε ποιον να αφήσεις την συλλογή σου από τα άρλεκιν . 

Ανοίγεις παράθυρο να πάρεις ανάσα . "Παρακαλείται η κυρία που άνοιξε το παράθυρο να βάλει μέσα το κεφάλι της . " η επιτακτική φωνή του οδηγού . "Μα πεθαίνω,σβήνω,χάνομαι,λιώνω από την μπόχα" απαντάς η πτωχή κατακίτρινη πριγκήπισα . 
"Αν δεν σου αρέσει να πάρεις ταξί " ακούγεται κάπου στο βάθος .Στο σημείο αυτό ξεχνάς κάθε καλή ανατροφή , το Αρσάκειο , τα μπαλέτα και τις ατελειώτες καλής διαπαιδαγώγησης σου.Ξεκινάς το "γαλλικό" χωρίς να γίνεις νταλικιέρης.
Απαντάς :με την τόση απλυσιά σου ούτε ο χάρος θα σε πάρει.
Ξαφνική σιγή επικρατεί μέσα στο τρόλευ. Σε δευτερόλεπτα ακούγεται η κλασική πια φράση κανένας σεβασμός πια από τους νέους .
Εεε σκέφτεσαι το θέλει ο οργανισμός τους . 
"Για να ζητάς σεβασμό,πρέπει να δώσεις πρώτα ." 
Ο οδηγός πάντα αμέτοχος σε όλα τα σουαρέ χαράς και ευτυχίας που συμβαίνουν στο κινούμενο μαγαζάκι του. 
Πριν αποβιβαστώ από την πόρτα που βρίσκεται κοντά του με δίνει ένα χαρτάκι και με λέει :  μαρέσει ο τρόπος σου που τα λες με το γάντι .

Δεν προλαβαίνω να δω τι γράφει,έπρεπε να την κάνω για να προλάβω το ραντεβού μου. 
Με ένα γρήγορα βλέμμα στο χαρτί ,έχω ξεμάθει σε χαρτάκια με τηλέφωνα , έχει όνομα τηλέφωνο . 
Χμ λες να χρησιμοποιώ πιο συχνά τα μέσα μεταφοράς ή να επιλέγω θέση κοντά στον οδηγό ?