Δύο μήνες του νέου έτους απολογισμός μιας Λιακάδας

 Ξεκινώντας η χρονιά υπσοχέθηκα στον εαυτό μου να φωτογραφίζω πιο συχνά διάφορα στιγμιότυπα, ή ότι αφορά την ίσως βαρετή ζωή μου  σε γεγονότα σε ότι θες... είναι το απερίγραπτο αυτό που ζω. Πάλι με βιβλία πάλι διαβάζω τρέχω από δω και από κει , επαναλήψεις αγωνία τα θυμάμαι σήμερα αλλά αύριο ;

Τι ανακάλυψα ... Καλά δεν θα σου πω κάτι άλλο ...Είμαι σούργελο αχμπαναγίαμ . Τέσσερα πράγματα υπάρχουν στην ζωή μου έως και σήμερα 29 φλεβάρη. Τα βιβλία μου, ο γάτος μου, οι ασκήσεις τα βιβλία μου ξανά, και βιταμίνες καθώς δεν έχουμε πια εαυτέ μου τις ίδιες αντοχές. 

  Θα με πεις "έχεις και την φάτσα σου " . Ναι αλλά πως με έχω αποθανατίσει ...ε: Δεν τις λες τις φωτογραφίες μου και τρελές selfie τύπου "προσκυνείστε το είδωλο" 
Η μεγαλύτερη απορία μου είναι πως μπορείτε  βρε κορίτσια αυτό το παπάκι ύφος στα χείλη ... 
Κόντεψα να στραβώσω την μύτη μου τα χείλη μου και να  στραβωθώ περισσότερο από την προσπάθεια . Σας θαυμάζω όλες εσάς που τα καταφέρνετε τόσο γλυκά τόσο elegance.

 Και κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τις φωτογραφίες και το ύφος μου , σκέφτομαι πως αχμπαναγίαμ έχω βάλει στο παιδί . Και ναι μην ρωτήσετε σαν την μια και την άλλη την νονά της εξελίσσεται το παιδί μου . Δεν έχει αφήσει κάτι το λάδι που να μην έχει πάρει το παιδί μου. Αχμπαναγίαμ τουλάχιστον να μην μου εξελιχθεί τόσο αισθηματίας και τόσο εσωστρεφής. Δεν θα το αντέξω η θεία νονα.

  Ελπίζω το δικό σας φωτογραφικό λεύκωμα να έχει περισσότερο ενδιαφέρον . Μέχρι στιγμής προσηλωμένη στο στόχο ενός παιδαγωγικού τμήματος σπουδών . Τουλάχιστον πείσμα και θέληση έχω. Αυτό οφείλω να μου το αναγνωρίσω. Να θέτετε στόχους στην ζωή σας. Προσωπικά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Και εννοείται πως ναι ίσως υπάρχει μια καλύτερη προοπτική στο τομέα της εργασίας. Δεν θα σου πω πως έχω θέση βρει μόνιμη.Οχι όχι όχι αλλά τουλάχιστον ελπίζουμε σε κάτι.