H ευτυχία του καλού καταθλιπτικού.
Να είσαι σε μια κατάσταση μήτρας. Με την κουβέρτα σου στον καναπέ ή το πάπλωμα στο κρεβάτι. Όλα σου τα παιχνίδια και τα φετίχ σε απόσταση που να τα πιάνει το χέρι σου. Ο καφές σου ή η ζεστή σου σοκολάτα, τα τσιγάρα, το φαγητό σου. Το φαγητό κατά προτίμηση σε μπωλ, να το αγκαλιάζει η χούφτα σου. Η τροφή τεμαχισμένη, να μη χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις μαχαίρι. 5-6 βιβλία τριγύρω, ίσως μια τηλεόραση απέναντι, πάντα με τηλεκοντρόλ, το λάπτοπ στην αγκαλιά, τη γάτα στα πόδια σου. Και ζέστη. Κάποιος μέσα στο σπίτι να σ' αγαπά, να αισθάνεσαι ανθρώπινη παρουσία, πού και πού να σου κάνει τσούκου τσούκου στο κεφαλάκι και να σε δέχεται όπως είσαι, χωρίς να σου ζαλίζει τον έρωτα ούτε να σου παίρνει τ' αυτιά με πολυλογίες. Ίσως και τη μαγική τσάντα της Μαίρης Πόπινς δίπλα, να βάζεις μέσα το χέρι σου και να βρίσκεις ό,τι χρειάζεσαι. Και να μπορείς να χάνεσαι στις ονειροφαντασιές σου, χωρίς να χρειάζεται να δίνεις γι' αυτές λογαριασμό ή να απολογείσαι.
το δανείζομαι και πάλι από την καλή & πάνσοφη φίλη μου Ελένη Καλλιανέζου που λιγότερες από 100 λέξεις τα είπε όλα ..με σοφία κ γνώση
και συνεχίζω με τις λίγες γνώσεις μου και ....
.Οσοι περνάμε τέτοια φάση ας την απενοχοποιήσουμε ας την απολαύσουμε.
Δεν μπορείς μία ζωή να είσαι μες στην τρελή χαρά και η προσωποποίηση της αισιοδοξίας, της χαράς , του χαμόγελου.
Δεν μπορείς μία ζωή να δίνεις .
Δεν μπορείς μία ζωή να σε "αδειάζεις" συναισθηματικά και πάντα να βρίσκεις την πηγή ανεφοδιασμού.
Κάποτε στερεύουν όλα .
Πάπαλα η δεξαμενή πάπαλα και σύ.
Και πιάνεις πάτο.
Και το απολαμβάνεις.
Και καλά κάνεις,
Αφού αυτή η κατάσταση σε ανακουφίζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Απενεχοποιήσου από το αίσθημα αυτό της κατάθλιψης .
Είναι και αυτό δικό σου.
Είναι στιγμές δικές σου.
Δεν ενοχλείς κανέναν .
Ούτε καν τον εαυτό σου.
Εχεις πατήσει τον διακόπτη σε off.
Να είσαι σε μια κατάσταση μήτρας. Με την κουβέρτα σου στον καναπέ ή το πάπλωμα στο κρεβάτι. Όλα σου τα παιχνίδια και τα φετίχ σε απόσταση που να τα πιάνει το χέρι σου. Ο καφές σου ή η ζεστή σου σοκολάτα, τα τσιγάρα, το φαγητό σου. Το φαγητό κατά προτίμηση σε μπωλ, να το αγκαλιάζει η χούφτα σου. Η τροφή τεμαχισμένη, να μη χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις μαχαίρι. 5-6 βιβλία τριγύρω, ίσως μια τηλεόραση απέναντι, πάντα με τηλεκοντρόλ, το λάπτοπ στην αγκαλιά, τη γάτα στα πόδια σου. Και ζέστη. Κάποιος μέσα στο σπίτι να σ' αγαπά, να αισθάνεσαι ανθρώπινη παρουσία, πού και πού να σου κάνει τσούκου τσούκου στο κεφαλάκι και να σε δέχεται όπως είσαι, χωρίς να σου ζαλίζει τον έρωτα ούτε να σου παίρνει τ' αυτιά με πολυλογίες. Ίσως και τη μαγική τσάντα της Μαίρης Πόπινς δίπλα, να βάζεις μέσα το χέρι σου και να βρίσκεις ό,τι χρειάζεσαι. Και να μπορείς να χάνεσαι στις ονειροφαντασιές σου, χωρίς να χρειάζεται να δίνεις γι' αυτές λογαριασμό ή να απολογείσαι.
το δανείζομαι και πάλι από την καλή & πάνσοφη φίλη μου Ελένη Καλλιανέζου που λιγότερες από 100 λέξεις τα είπε όλα ..με σοφία κ γνώση
και συνεχίζω με τις λίγες γνώσεις μου και ....
.Οσοι περνάμε τέτοια φάση ας την απενοχοποιήσουμε ας την απολαύσουμε.
Δεν μπορείς μία ζωή να είσαι μες στην τρελή χαρά και η προσωποποίηση της αισιοδοξίας, της χαράς , του χαμόγελου.
Δεν μπορείς μία ζωή να δίνεις .
Δεν μπορείς μία ζωή να σε "αδειάζεις" συναισθηματικά και πάντα να βρίσκεις την πηγή ανεφοδιασμού.
Κάποτε στερεύουν όλα .
Πάπαλα η δεξαμενή πάπαλα και σύ.
Και πιάνεις πάτο.
Και το απολαμβάνεις.
Και καλά κάνεις,
Αφού αυτή η κατάσταση σε ανακουφίζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Απενεχοποιήσου από το αίσθημα αυτό της κατάθλιψης .
Είναι και αυτό δικό σου.
Είναι στιγμές δικές σου.
Δεν ενοχλείς κανέναν .
Ούτε καν τον εαυτό σου.
Εχεις πατήσει τον διακόπτη σε off.
Σχόλια