Ο Τζόναθαν ξύπνησε με δυσκολία στον καναπέ.Δεν μπορούσε να κινήσει να ορίσει το σώμα του ενώ η αναπνοή του ήταν βαριά.Χρειάστηκε 2 - 3 λεπτά για να συνέλθει και να ψελλίσει : "Τι έγινε ; Που βρίσκομαι ";Ενστικτωδώς έβαλε το χέρι του στην τσέπη του παντελονιού για να βρει το κινητό του. Λες να του είχε πέσει ή ...δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί γιατί το άγχος πως δεν θα προλάβει να καλέσει το 166 τον αποσυντόνιζε.
"Μην ανησυχείς λαβ.Είναι όλα υπό τον έλεγχο μου.Το διαβητικό σοκ που έχει αρχίσει θα ολοκληρώσει σε λίγο τον κύκλο του. Και μου πάνε τα μαύρα στις κηδείες πάρα πολύ." απάντησε η Ελίζαμπεθ.
"Μα πώς;Εγώ ήρθα για να φάμε και να τα ξαναβρούμε, στο κρεβάτι σου τώρα έπρεπε να είμαστε να κάνουμε άλλα πράγματα" μονολογούσε ο Τζόναθαν μέχρι να βάλει σε μια τάξη τις πληροφορίες που δεχόταν το μικρό του μυαλό.
Το μικρό του αντρικό μυαλό που νομίζει πως πάντα θα έχει τον έλεγχο και θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.Μα είναι τόσο προβλέψιμοι τελικά οι άντρες,σκέφτηκε η Ελίζαμπεθ ανάβοντας το τσιγάρο της.
"'Εχω καλέσει και το 166 μην ανησυχείς αλλά εδώ που βρισκόμαστε, καταλαβαίνεις, θα αργήσουν λοβ."
Ας είναι καλά η γιαγιά Μπέττυ τότε που πρωτοήρθε μετανάστρια από την Ιταλία.Είχε πουλήσει όλα τα κοσμήματα της εκτός από το μπλε μενταγιόν που τώρα κρεμόταν στο λαιμό της Ελίζαμπεθ.Αρχοντοοικογένεια αλλά είχαν χάσει τα πάντα και έτσι η Αμερική τότε ήταν η μόνη λύση. Φτάνοντας στην Νέα Γη ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να επενδύσει σε γη."Η σοφότερη κίνηση της γιαγιάς και η σωτηρία της εγγονής σου" μονολόγησε η Ελιζάμπεθ ανάβοντας και δεύτερο τσιγάρο.
"Σε παρακαλώ κάλεσε το 166 και πες τους να έρθουν γρήγορα.Δεν ξέρω τι κακό μπορεί να σου έχω κάνει αλλά δεν αξίζω τέτοια μοίρα"κλαψούρισε ο Τζόναθαν ελπίζοντας σε ένα θαύμα."Αλήθεια Τζόνι μπόι δεν ξέρεις τι κακό μου έχεις κάνει; Να σου φρεσκάρω τη μνήμη με ερωτήσεις μπας και μπει σε λειτουργία.Πόσο καιρό είμασταν ζευγάρι";
" Πέντε χρόνια Λίζι" .
"Λίζι δεν θα με ξαναπείς! Έτσι με φωνάζουν οι δικοί μου άνθρωποι,Ελίζαμπεθ και πολύ σου είναι.Αλλά επειδή θα είναι η τελευταία σου λέξη το όνομα μου, χαλάλι σου κάφρε λοβ, άντε για σένα Λίζι".
"Το λες και μεγαλοψυχία από πλευράς μου".
"Σε παρακαλώ κάνε κάτι!"
"Μα αυτό κάνω λοβ.Τότε γιατί το κέρατο στην διάρκεια της παντοτινής αγάπης, όπως συνήθιζες να λες, πηγαινοερχόταν σαν τα δρομολόγια της ταχείας ";
"Λάθος κατάλαβες και τότε και τώρα.Εσένα αγαπούσα και αγαπώ".
"Αχ καλό μου Τζόνι μπόι είναιμετρημένες οι ώρες οι στιγμές σου σε αυτόν τον μάταιο κόσμο.Μια φορά στην σύντομη ζωή σου να ήσουν ειλικρινής!Τι καλά που ήταν", είπε και συνέχισε να τον κοιτά με βλέμμα παγωμένο λέγοντας του " Εκείνα τα δήθεν επαγγελματικά ταξίδια, εκείνες οι έκτακτες συναντήσεις με στελέχη ή εκείνα τα σαββατοκύριακα που δήθεν πήγες στο εξοχικό σου με τους φίλους σου για ψάρεμα και σουαρέ ινμπλιάμπλε αντροφάση ;
Ναι τι ; Το να βάλω να σε παρακολουθήσει ο κολλητός μου ήταν το πιο εύκολο, γιατί χρειαζόμουν αποδείξεις πως δεν χάνω τα λογικά μου " και εκείνη τη στιγμή μια βαριά ανάσα του της έκοψε την χαρά που είχε.
"Τι συμβαίνει λοβ?Αισθάνεσαι μια σύγχιση, μια ζαλαδούρα βρε αδερφέ, ταχυπαλμία, εφίδρωση" ;
Έγνεψε καταφατικά το κεφάλι ο Τζόναθαν γιατί οι δυνάμεις του πια τον εγκατέλειπαν.
"Μην ανησυχείς λοβ. Εκεί που πας όλα θα σου περάσουν και θα γίνεις περδίκι για να παίζεις τάβλι με τον Άγιο Πέτρο"!απάντησε η Ελίζαμπεθ και ένα σαρδόνιο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της.
Ένα πρόσωπο τόσο αγγελικά όμορφο που μπορούσε να ξεγελάσει ακόμη και το διάβολο.Εκείνη το ανακάλυψε λίγο αργά, αφού πρώτα είχε κερατωθεί από τον άντρα που αγάπησε περισσότερο από όλους.Το ανακάλυψε αργά αφού ο άνθρωπος που της στάθηκε στον χωρισμό της με τον Τζόναθαν της άδειασε τις οικονομίες της και έφυγε για Βραζιλία.Ήταν αργά όταν καταλάβε πως θα μπορούσε να χορέψει βαλς με τον διάβολο χωρίς να καεί η ψυχή της αφού ο Τζωρτζ την εκμεταλλεύτηκε σε όλη την περίοδο ανάρρωσης του από καρκίνο και μετά απλά, εξαφανίστηκε.
"Θα μπορούσα να σου δώσω αυτό το γλυκό και τραγανό και πεντανόστιμο και σωτήριο για σένα σνακ αλλά θέλω μια χάρη από σένα"και πριν προλάβει να τελειώσει την φράση της ακούστηκε η φωνή του να ψιθιρίζει "Ό,τι θες". "Μια ρημάδα συγνώμη και όλα θα γίνουν όπως πριν"του είπε.
"Συγνώμη Λίζι , συγνώμη.Σε παρακαλώ βοήθησε με" και άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της.Εκείνη με άδειο βλέμμα άνοιξε την συσκευασία του γλυκού και άρχισε να το τρώει αργά αργά κοιτώντας τον στα μάτια."Αυτό κάφρε μπόι έπρεπε να το έχεις πει νωρίτερα.Θα σου είχε σώσει την σωστή στιγμή τη ζωή".
Έχοντας υπολογίσει τις αποστάσεις και την ώρα που θα χρειαζόταν το κοντινότερο κέντρο υγείας για να στείλει το ασθενοφόρο ήξερε πως ζούσε τις τελευταίες στιγμές της άθλιας ζωής του Τζόναθαν."Ολα εδώ πληρώνονται λοβ και μετά ας μας κρίνει ο μεγάλος εκεί πάνω που είναι και η δουλειά του" .
Το ασθενοφόρο έφτασε αλλά ήδη ο Τζόναθαν είχε πέσει σε κώμα.Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο ήταν ήδη αργά και οι γιατροί δεν ήταν αισιόδοξοι."Δεν ξέρουμε πότε θα ξυπνήσει και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις, δεν ξέρουμε τι βλάβες θα έχουν προκληθεί" ήταν η απάντηση τους.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της πόλης αλλά χωρίς τα επιθυμητά αποτέλεσματα.
Στην κηδεία του λίγους μήνες αργότερα η Ελίζαμπεθ τήρησε το λόγο της και φόρεσε ένα ολοκαίνουριο μαύρο φόρεμα και καπέλο με μαύρο βέλο για να καλύπτει τα χαρούμενα μάτια της.Σε κηδεία πήγε άλλωστε, όχι σε πάρτυ.
Επόμενος προορισμός της είναι η Βραζιλία.
Σχόλια