Σελίδες

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Το παιδί μου είναι προβληματικό ...

(Ο μικρός Ορφέας και οι γονείς του πάνε επίσκεψη σε ένα παιδικό πάρτυ)
- Γειά σας, καλώς ήρθατε!
- Καλήσπερα, καλήσπερα! Να σας ζήσει ο Νικόλας, να τον χαίρεστε
- Ευχαριστούμε! Γειά σου Ορφέα μου, τι κάνεις?..Δεν μου μιλάς? Έλα μέσα έχουν έρθει πολλά παιδάκια, έχουμε πολλά παιχνίδια να παίξεις! Άντε άσε τη μαμά και έλα μαζί μου! 

Πολλά παιδάκια? Φασαρία, θα τρέχουν με δύναμη, φοβάμαι να μην πέσω κάτω και ποιός θα έρθει? Και δεν μπορώ τις φωνές, σαν τον μπαμπά μου που φωνάζει τα βράδυα. Φοβάμαι τις φωνές. Δεν θέλω να πάω.

- Δεν θέλω να πάω


- Καλά Ορφέα μου σε λίγο.

(Ο μπαμπάς ψιθυρίζει στη μαμά)

- Νάτον, δεν θα ξεκολλήσει από σένα πάλι, και στο έχω πει, εσύ το έχεις κάνει έτσι το παιδί, που το έχεις όλο μέσα και δεν βγαίνετε καθόλου έξω
- Ρε Δημήτρη σε παρακαλώ μην αρχίζεις τώρα, έλα να περάσουμε καλά. Άστο το παιδί.
- Να μην αρχίζω, αλλά όταν μιλάω να με ακούς, βλαμένο θα το κάνεις το παιδί, είναι που είναι προβληματικό.

Ο μπαμπάς μου έχει νευριάσει και μαλώνει τη μαμά. Εγώ φταίω, που δεν πάω να παίξω με τα παιδιά, αλλά φωνάζουν, σαν τον μπαμπά. Και αν αφήσω τη μαμά και τη μαλώσει ο μπαμπάς?Και δεν είμαι εκεί να ξέρω αν θα φύγει η μαμά όπως την άλλη φορά? Μακάρι να μην την μαλώσει. Και αν η μαμά κλάψει? Ο μπαμπάς φωνάζει πιο πολύ όταν κλαίει η μαμά. Και η μαμά κλαίει, κλαίει αλλά μετά φωνάζει και η μαμά και φοβάμαι ότι θα φύγει.

(Κάθονται στον καναπέ και συζητάνε με τους φίλους τους,ο μικρός Ορφέας έχει πιάσει ένα αυτοκινητάκι και παίζει μόνος του λίγο πιο κει)
- Τι κάνεις Κάτια μου, πως τα πάτε.
- Μια χαρά, ας τα λέμε καλά. Έχω λίγη δουλίτσα στο σπίτι τώρα και τα βγάζουμε κουτσά στραβά.
- Ε όχι και κουτσά στραβά, μην την ακούς, μια χαρά τα πάμε. Αν ήθελε θα μπορούσε να δούλευε και λίγο περισσότερο, αλλά μπορεί νομίζεις? Έχουμε τον Ορφέα που είναι λίγο προβληματικός και πρέπει να ασχολούμαστε συνέχεια
- Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι έχει αυτό το παιδί, δεν θέλει παιδιά, φοβάται κάθε θόρυβο, είναι συνέχεια κολημένος απάνω μου. Το βράδυ ξυπνάει δέκα φορές και με ζητάει, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Έχουμε δύο φώτα αναμμένα και πάλι φοβάται.
- Εγώ της έχω πει, να τον πάμε σε έναν ψυχολόγο, δεν καταλαβαίνω τι έχει, έχει πρόβλημα. Έχουμε που έχουμε τα προβλήματα μας έχουμε και τον Ορφέα που μας έχει βγει έτσι. Την γκαντεμιά μας μέσα, δεν μπορούσε να είναι ένα φυσιολογικό παιδί σαν όλα τα άλλα. Να τον πάμε σε έναν γιατρό να τον στρώσει, αν και δεν έχουμε λεφτά για έξοδα.

(Φεύγουν από το πάρτυ, στο αυτοκίνητο)
- Καλά ρε Δημήτρη έπρεπε να πεις οτι θα μπορούσα να δουλεύω περισσότερο?
- Κάτια, τελείωνε, μην με φουντώνεις

Ωωωχ αρχίσανε, φοβάμαι. Δεν θέλω, δεν θέλω φωνές. Σταμάτα μαμά, μην μιλάς. Αφού ήμουν τόσο καλό παιδί. Αλλά δεν μπορούσα, δεν μπορούσα να παίξω με τα άλλα παιδιά, φωνάζανε, τρέχανε, τα αυτιά μου, χτύπαγε η καρδιά μου γρήγορα όταν τα πλησίαζα

- Μην σε φουντώνω, γιατί δεν λες την αλήθεια? Ότι πήγες και ανοίχτηκες και είμαστε χρεωμένοι και πρέπει να ράβω φούστες για να τα βγάλουμε πέρα? Και κατηγορείς και τον Ορφέα σαν δεν ντρέπεσαι?

Όχι, όχι μαμά δεν πειράζει, δεν με πειράζει, εγώ φταίω ναι ναι. Μόνο μην φωνάζεις

- Κάτια μα την παναγία, θα σε πετάξω έξω απο το αυτοκίνητο αν συνεχίσεις, με πρήζεις κάθε μέρα με το ίδιο τροπάρι!

Η μαμά μου θα φύγει? Θα την αφήσει έξω ο μπαμπάς μου? Πως θα την βρω μετά, αυτή θα μας βρει?Το στομάχι μου σφίγγεται, η καρδιά μου

- Καλά δεν ξαναμιλάω, ώχου όρεξη έχω νομίζεις
- Ανα μπράβο, κλείστο να πάμε ήρεμα σπίτι μας

(Φτάνουν στο σπίτι και πάνε τον Ορφέα για ύπνο)

- Βάλε κάτι να φάμε
- Τι θέλεις, έχουμε γεμιστά από χτες
- Για δεν βάζεις λίγο από αυτό το ζαμπόν το καλό και τυράκι και άνοιξε και ένα κρασί απο τα καλά να αράξουμε εδώ τα δυό μας?
- Είσαι καλά ρε Δημήτρη? Είσαι στην κοσμάρα σου, που να το βρω το καλό το κρασί και το ζαμπόν? Το ξέρεις ότι μας ήρθε η εφορία 300 ευρώ και δεν έχουμε να την πληρώσουμε? Και ξέρεις γιατί? Γιατί το αυτοκίνητο, αυτή η μαλακία που πήγες και πήρες ήθελε σέρβις! Και το πήγες και σε αντιπροσωπεία βέβαια, να έχουμε μούρη, δεν μας έκανε ένα συνεργείο!
- Κάτια το στανιό μου μέσα! Ανεβάζω πίεση με τη γκρίνια σου!Πραγματικά με νευριάζεις. Με τον τρόπο σου τα καταφέρνεις και με κάνεις τούρμπο! Κι εσύ τι κάνεις κυρία μου?? Κωλοκάθεσαι όλη μέρα και φαρδαίνεις!
- Ρε άντε απο εκεί, καλά έκανα και σε παράτησα την άλλη φορά, χέστηκες απάνω σου ε?
- ΤΙ ΕΙΠΕΣ?? ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΚΑΤΙΑ??
(Ο Δημήτρης σηκώνεται και σπρώχνει τη Κάτια στο πάτωμα η Κάτια αρχίζει να κλαίει)
- Άπληστη γυναίκα, άπληστη! Θα σε σαπίσω στο ξύλο καμιά μέρα να μάθεις.
- Δημήτρη μη, μη συγνώμη, μη με χτυπήσεις!

(Εν τω μεταξύ στο δωμάτιο του μικρού Ορφέα)
Η μαμά μου αρχίζει να φωνάζει, αρχίζει το βράδυ, κάτσε να πάρω το κουκλάκι μου αγκαλιά, να χωθώ μέσα στα σεντόνια. Πρέπει όμως να ακούω, αν ο μπαμπάς μου τη χτυπήσει, ποιός θα την προστατέψει? Αν η μαμά μου φύγει και με αφήσει? θα ξαναέρθει, πρέπει να προλάβω να της πω που θα πάει, να έρθω κι εγώ. Την ακούω την μαμά μου φοβάται, τι να κάνω, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Θέλω να περάσει το βράδυ. Θέλω να βλέπω, να δω αν θα φύγει. Πρέπει να μην κοιμηθώ, κι αν κοιμηθώ και φύγει? 
Πόσο πόσο φοβάμαι μη φύγει η μαμά μου, όπως την άλλη φορά που έφταιγα εγώ πάλι...
Μαμά μη φύγεις σε παρακαλώ, μπαμπά μη φωνάζεις, φοβάμαι...(ψιθυρίζει ο μικρός Ορφέας)

Ο Ορφέας είναι προβληματικός?
Οι γονείς του μικρού Ορφέα, ανησυχούν για τον μικρό. Πιστεύουν ότι είναι προβληματικός, φοβιτσιάρης και δεν έχει εξελιχθεί όπως τα άλλα παιδιά. Πράγματι ο μικρός έχει προβληματική συμπεριφορά και οι γονείς του ανησυχούν. Νομίζοντας ότι τα δικά τους προβλήματα είναι δικά τους και δεν επηρεάζουν το παιδί εφόσον η συμπεριφορά τους προς αυτό είναι καλή, πέφτουν στην παγίδα να νομίζουν ότι κάτι τρέχει με το παιδί το ίδιο.
Όταν το ίδιο το περιβάλλον είναι προβληματικό και επειδή η κάθε συμπτωματολογία (παιδιών και ενηλίκων) συνδέεται στενά με το χώρο και τους ανθρώπους που την εμπεριέχουν, είναι άδικο να φορτώνουμε μόνο στα παιδιά την ολη δυσλειτουργία μιας οικογενειακής ομάδας. Τα παιδιά, εκτός από τις δικές τους προσωπικές δυσκολίες ή τα δικά τους προσωπικά προβλήματα, αντανακλούν και το γενικότερο κλίμα της οικογενειάς τους και συχνά αισθάνονται υπεύθυνα για τις προβληματικές καταστάσεις που διαδραματίζονται γύρω τους. 
Όταν ένα παιδί μεγαλώνει με ισορροπημένους γονείς τότε και το ίδιο θα είναι καλά. Όταν όμως οι ίδιοι οι γονείς είναι προβληματικοί, τότε πως μπορεί το παιδί να μην γίνει προβληματικό?

Νιλσεν Γεωργίου Μ(2002), Η Τέχνη να είσαι γονιός, Καστανιώτη (2002), ISBN 960-03-3392-0
 
το βρήκα το διάβασα και με συγλόνισε ως κείμενο ... δεν θα πω κάτι άλλο ..ο μικρός Ορφέας και η ιστορία του τα έχει πει ήδη...
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: